ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಮತ್ತು ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಬೇಸಿಗೆಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು asons ತುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಬಹುದು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮೆಡಿಟರೇನಿಯನ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ, ವೆರೋಯೊ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ಹಿಂದೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಬದಲಾವಣೆಯು ಚಳಿಗಾಲವನ್ನು ಆನಂದಿಸದವರಿಗೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮನವಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಇದು ಅಲರ್ಜಿ ಪೀಡಿತರಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದೆ.
ಅಂತಹ ಉತ್ತಮ ಹವಾಮಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ವಾರಗಳವರೆಗೆ ಸಸ್ಯಗಳು ಲಾಭವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದುತ್ತವೆ. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವಾಗ, ಗಾಳಿಯು ಅದರೊಂದಿಗೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಪರಾಗವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಪರಾಗದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು, ನಾವು ಅದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಬಯಸುವಷ್ಟು, ಮಾನವ ಮೂಗಿನೊಳಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿವೆ. ಈ ಎಲ್ಲದರ ಬಗ್ಗೆ ವಿಷಾದಕರ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಜಾಗತಿಕ ತಾಪಮಾನ ಏರಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ, ಅಲರ್ಜಿಗಳು ಗಗನಕ್ಕೇರುತ್ತವೆ.
ಆದಾಗ್ಯೂ, ತಾಪಮಾನದಲ್ಲಿನ ಹೆಚ್ಚಳವು ಕೇವಲ ಜವಾಬ್ದಾರನಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಬರ ಮತ್ತು ಮಾಲಿನ್ಯವು ಸಮಸ್ಯೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಕಾರ ನೈತಿಕ ಏಂಜಲ್, ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಸೊಸೈಟಿ ಆಫ್ ಅಲರ್ಜಿ ಮತ್ತು ಕ್ಲಿನಿಕಲ್ ಇಮ್ಯುನೊಲಾಜಿ (ಸೀಕ್) ನ ಏರೋಬಯಾಲಜಿ ಸಮಿತಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಮತ್ತು ಟೊಲೆಡೊ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಸಂಕೀರ್ಣದ ಅಲರ್ಜಿಸ್ಟ್, »ಪರಿಸರ ಮಾಲಿನ್ಯ ಮತ್ತು ಉಸಿರಾಟದ ಅಲರ್ಜಿಯ ಪ್ರಕರಣಗಳ ಹೆಚ್ಚಳ ನಡುವೆ ನೇರ ಸಂಬಂಧವಿದೆ. ಡೀಸೆಲ್ ಎಂಜಿನ್ ದಹನ ಮತ್ತು ತಾಪದಿಂದ ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾದ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆಯು ಸಸ್ಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕೂಲ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ತಮ್ಮನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಅವರು ಪರಾಗಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿಯಾಗಿಸುವ ಪ್ರೋಟೀನ್‌ಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. '
ಹೆಚ್ಚಿನ ತಾಪಮಾನವು ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಶದ ಅವಧಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ರಿನಿಟಿಸ್ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಕಾಲೋಚಿತವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನವುಗಳಿವೆ: ಕಡಿಮೆ ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ಮಳೆಯಾಗುವುದರಿಂದ, ದುರ್ಬಲ ಸಸ್ಯ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವಾಗ, ಗಟಾರಗಳು ಮತ್ತು ಕೃಷಿಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಮೂಲಿಕೆಯಾಗಿರುವ ಸಾಲ್ಸೋಲಾದಂತಹ ಹೆಚ್ಚು ಅಲರ್ಜಿಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಅತ್ಯಂತ ನಿರೋಧಕವಾದವುಗಳು ಅವುಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಿವೆ.
ಅಲರ್ಜಿಯ ಈ ಹೆಚ್ಚಳದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಲು ಏನಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದೇ? ಸಹಜವಾಗಿ: ಅಲರ್ಜಿ ಮುಕ್ತ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಡಿಸಿ, ದಟ್ಟಣೆಯನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿಸಿ ಮತ್ತು ಕಲುಷಿತಗೊಳಿಸಬೇಡಿ.