Un dos poucos lugares practicamente virxes que quedan no planeta, o Cabo de Hornos chileno, que foi declarada Patrimonio da Humanidade pola Unesco en 2005, converteuse no novo centinela do cambio climático.
Nunha zona onde case non hai actividade humana, onde non hai contaminación e tamén está lonxe das emisións industriais, neste recuncho do mundo a flora e a fauna viviron a súa vida sen ter que preocuparse de nada, ata agora.
Na punta sur do continente americano podemos atopar algunhas das augas máis limpas e algúns dos bosques verdes máis vivos do mundo. Unha zona que por agora conseguiu escapar do rápido crecemento da poboación humana. Aquí, Ricardo Rozzi, biólogo e director do programa de conservación biocultural subantártica, é onde ten o seu laboratorio.
Un laboratorio natural, porque como el mesmo lle dixo a un grupo de xornalistas que o acompañaban para percorrer o Reserva da Biosfera Cabo de Hornos, »trátase dun parque xurásico para o hemisferio norte». Non obstante, estas paisaxes tamén comezaron a sufrir os efectos do cambio climático.
As temperaturas están superando gradualmente os 6ºC desta rexión, provocando o ciclo de vida dos insectos acuáticos, como as moscas negras, está avanzado. Cando este lugar se quenta, o metabolismo dalgunhas especies acelérase, provocando un acurtamento do seu ciclo de vida. Isto á súa vez ten efectos sobre o ecosistema, especialmente sobre as aves migratorias, que foron alí a alimentarse durante a tempada de eclosión dalgúns insectos e que agora descubren que non teñen comida dispoñible.
Por outra banda, aínda que é unha área protexida, os investigadores non saben se será capaz de resistir a invasión de especies que veñen do norte.
Sexa o primeiro en opinar sobre