چگونه بفهمیم شهاب سنگ است؟

شهاب‌سنگ‌ها سنگ‌های بزرگی هستند که می‌توانند در جو زمین نفوذ کنند و در نهایت روی سطح زمین سقوط کنند. با این حال، زمانی که ما یک سنگ بزرگ با ویژگی های خاص پیدا می کنیم، دشوار است چگونه بفهمیم شهاب سنگ است یا یک سنگ

به همین دلیل، ما این مقاله را به شما اختصاص می دهیم تا به شما بگوییم که چگونه بفهمید چیزی که پیدا کرده اید شهاب سنگ است یا خیر و ویژگی ها و منشأ آن چیست.

چگونه بفهمیم شهاب سنگ است؟

تکه های شهاب سنگ به طور منظم از فضا بر روی سیاره ما سقوط می کنند. آنها معمولا در اقیانوس یا مناطق بلا استفاده می افتند، بنابراین یافتن قطعه ای از یک سیارک در جایی غیرممکن نیست. اگر سنگی را در میدان دیدید که به آن علاقه دارید، می توانید از این ترفندها استفاده کنید تا ببینید آیا آن چیزی خارج از این دنیاست.

یک آهنربا یک شهاب سنگ فرومغناطیسی را جذب می کند. اگر به آهنربا نزدیک شود و نچسبد، احتمالاً یک شهاب سنگ فرومغناطیسی نیست. فقط شهاب سنگ هایی که به آهنربا می چسبند فرومغناطیسی محسوب می شوند.

Regmaglypts قالبی بر روی سطح سنگ های سیاه یا قهوه ای است. تقریباً تمام سنگ‌های سیاه رنگ تیره‌تر از سنگ‌های معمولی هستند و روی سطح خود قالب‌گیری دارند. وزن یکی دیگر از عوامل بسیار رایج است. آنها بسیار سنگین هستند، در وزن هستند بین 4 تا 8 گرم در سانتی متر مکعب.

اگر هنوز مطمئن نیستید، می توانید سنگ را با کاغذ سنباده پایه آب یا خمیری جلا دهید. شهاب‌سنگ‌ها معمولاً وقتی صیقل می‌شوند شبیه فلز به نظر می‌رسند. هنگامی که یک سیارک پیدا شد، باید برای تجزیه و تحلیل به بخش زمین شناسی مراجعه کند. آزمایش ها تعیین می کنند که آیا سیارک واقعاً همان چیزی است که قرار است باشد (بقایای سیارکی که سقوط کرده است). اگر سیارک 9 آزمایش فوق را پشت سر بگذارد، معتبر تلقی می شود.

بین مریخ و مشتری فضایی است که برخی معتقدند سیاره ای در شکل گیری منظومه شمسی نابود شده است. تصور می‌شود که میلیون‌ها سنگ و سنگ کوچک کمربند سیارکی را تشکیل داده‌اند که در پشت چیزی که تصور می‌شود میلیون‌ها تکه زباله وجود دارد. گاهی اوقات یکی از این قطعات سیارک از مدار خارج می شود و با زمین برخورد می کند.

جنبه هایی برای یادگیری چگونگی دانستن اینکه آیا شهاب سنگ است یا خیر

پوسته همجوشی

ماده تاریک اطراف شهاب‌سنگ، اگر در اثر برخورد شکسته نشود، چیزی است که شهاب‌سنگ را از سایر قطعاتی که می‌توانیم پیدا کنیم متمایز می‌کند. پوسته شهاب‌سنگ‌های سنگی معمولاً ضخیم‌تر از شهاب‌سنگ‌های فلزی است و ضخامت آن بیش از 1 میلی‌متر نیست.

پوسته شهاب‌سنگ‌های سنگی متشکل از سیلیس آمورف (نوعی شیشه) مخلوط با مگنتیت است که از سیلیکات‌ها و آهن تشکیل‌دهنده بیشتر شهاب‌سنگ‌های سنگی به دست می‌آید.

لایه بیرونی شهاب سنگ های فلزی اساساً از اکسید آهن به نام مگنتیت تشکیل شده است که معمولاً زیر میلی متر است. آنها اغلب تحت تأثیر عوامل جوی مختلف قرار می گیرند و اگر به مدت طولانی بدون توجه روی زمین بمانند، ظاهری زنگ زده به خود می گیرند.

شکستگی و جهت گیری انقباض

آنها ساختارهایی هستند که در پوسته برخی از شهاب‌سنگ‌های سنگی می‌بینیم که آنها را ترک خورده نشان می‌دهد. آنها ناشی از سرد شدن سریع پوسته زمین هستند که از بالاترین دمای ایجاد شده توسط اصطکاک شروع می شود تا دمای اتمسفر برابر، گاهی اوقات زیر صفر. این ترک ها عامل مهمی در هوازدگی بعدی شهاب سنگ ها هستند.

شهاب‌سنگ‌ها در فضا می‌توانند بچرخند یا حرکت خطی خود را حفظ کنند و با عبور از جو می‌توانند ناگهان تغییر کنند یا در حرکت بمانند تا زمانی که به زمین برسند. به این ترتیب ظاهر شما می تواند متفاوت باشد.

شهاب‌سنگ‌هایی که در طول پاییز می‌چرخند الگوی هوازدگی مطلوبی ندارند و بنابراین نامنظم خواهند بود. شهاب‌سنگ‌های غیر چرخشی در طول سقوط، جهت‌گیری پایدار خواهند داشت، تشکیل یک مخروط با خطوط فرسایشی ترجیحی.

شهاب سنگ های زاویه ای

سطوح شهاب‌سنگ‌های صخره‌ای این اشکال زاویه‌دار را بین ۸۰ تا ۹۰ درجه، با رئوس و لبه‌های گرد نشان می‌دهند. آنها معمولاً توسط چند خط داده می شوند.

رگگالیف: آنها بریدگی هایی هستند که به صورت کروی بر روی سطح ایجاد می شوند و در سقوط آنها به دلیل رفتار هوا مخروطی شکل هستند. شهاب سنگ های فلزی رایج ترین هستند.

خطوط پرواز: در طول سقوط، سطح شهاب‌سنگ تا دمای شدید گرم می‌شود و باعث می‌شود که مواد ذوب شوند و مانند یک سیال رفتار کنند. در هنگام فوران شهاب سنگ، اگر برخورد کند، فرآیند گرم شدن و ذوب شدن ناگهان متوقف می شود. قطرات روی پوسته سرد می شوند و خطوط پرواز را تشکیل می دهند. علاوه بر ترکیب آن، شکل آن عمدتاً با جهت گیری و چرخش آن تعیین می شود.

رنگ و پودر

وقتی شهاب‌سنگ‌ها تازه هستند، معمولاً سیاه هستند و پوسته‌های همجوشی آن‌ها می‌تواند خطوط جریان و جزئیاتی را نشان دهد که به شناسایی آنها کمک می‌کند. پس از مدت طولانی دراز کشیدن روی زمین، شهاب سنگ تغییر رنگ می دهد، پوسته همجوشی از بین می رود و جزئیات ناپدید می شوند. آهن موجود در شهاب سنگ ها، مانند آهن موجود در ابزارها، می تواند توسط آب و هوا اکسید شود.. همانطور که فلز آهنی اکسید می شود، ماتریکس داخلی و سطح خارجی سنگ را آلوده می کند. با لکه های قرمز یا نارنجی در پوسته سیاه ذوب شده شروع کنید. با گذشت زمان، کل سنگ به رنگ قهوه ای زنگ زده در می آید. پوسته همجوشی هنوز قابل مشاهده است، اما دیگر سیاه نیست.

اگر قطعه ای را برداریم و به پشت کاشی بمالیم، گرد و غباری که آزاد می کند به ما سرنخی می دهد: اگر قهوه ای باشد، به شهاب سنگ مشکوک هستیم، اما اگر قرمز باشد، با هماتیت سروکار داریم. اگر سیاه است پس مگنتیت است.

سایر خصوصیات عمومی

حتی با در نظر گرفتن تمام این ویژگی هایی که آنها را از سایر سنگ های اطراف متمایز می کند، شهاب سنگ ها ویژگی های دیگری نیز دارند که باید در نظر گرفته شوند:

• این شهاب سنگ کوارتز ندارد
• شهاب‌سنگ‌ها دارای رنگ‌های قوی یا روشن نیستند، معمولا سیاه یا قهوه‌ای هستند زیرا توسط اکسیژن تغییر یافته‌اند.
• رگه هایی که روی برخی از شهاب سنگ ها ظاهر می شوند معمولا سفید هستند و رنگی ندارند.
• در شهاب‌سنگ‌ها حباب یا حفره‌ای وجود ندارد، 95 درصد شهاب‌سنگ‌ها معمولاً سرباره هستند.
• شهاب سنگ های فلزی و شهاب سنگ های فلزی به شدت جذب آهنربا می شوند.

امیدوارم با این اطلاعات بتوانید در مورد اینکه چگونه بفهمید چیزی که پیدا کرده اید یک شهاب سنگ است یا نه بیشتر بیاموزید.