گاهی اوقات ما در مورد آن می نویسیم خورشید ، زمین و ماه، و بسته به زمینه ای که در آن انجام می دهیم ، باید از حروف بزرگ استفاده کنیم یا نه. مواقعی وجود دارد که معلم ها غلط املایی را در نظر می گیرند و دیگران این کار را نمی کنند.
چه زمانی باید از یک حرف بزرگ برای اشاره به این عناصر استفاده کنیم و چرا؟
خورشید ، زمین و ماه
در زمینه های نجومی ، ماه باید مانند خورشید یا زمین بزرگ باشد، از آنجا که ما از این عناصر به عنوان نام های مشخصی از اشیا respective مربوطه یاد می کنیم. با این حال ، هنگامی که به خود ستاره ها یا کاربردهای مشتق یا استعاره مراجعه می کنیم ، این عناصر را با حروف کوچک می نویسیم.
زمینه هایی وجود دارد که در آنها نیازی به نوشتن حروف بزرگ نیست. به عنوان مثال ، در عبارت "من برای آفتاب گرفتن به ساحل می روم" ، نیازی نیست که کلمه "خورشید" با حروف بزرگ نوشته شود ، زیرا ما از خورشید به عنوان یک اسم خاص یاد نمی کنیم. با این حال ، در عبارت "سیارات به دور خورشید می چرخند" ، لازم است که بزرگ باشد ، زیرا ما از خورشید به عنوان یک اسم یاد می کنیم.
سایر زمینه های غیر نجومی
خارج از این زمینه های نجومی ، هم در استفاده مستقیم و هم در موارد مشتق یا استعاره ، آنها به صورت عادی با یک حرف کوچک نوشته می شوند. این توصیه به ویژه برای عباراتی مانند آفتاب گرفتن ، طلوع خورشید ، خورشید باش ، ماه کامل ، ماه نو ، مهتاب ، ماه عسل ، ماه را بخواه ، موروثی زمین و موارد مشابه دیگر ، که هیچ برجسته ای مانند نقل قول یا مورب الزامی لازم نیست. وقتی زمین به زمین اشاره می شود همیشه با حروف کوچک نوشته می شود: "هواپیما می تواند فرود بیاید."
به عنوان یک نتیجه گیری می توان گفت که از نظر نجومی ، خورشید ، زمین و ماه را با حروف بزرگ می نویسند زیرا گویی نام آنهاست. مثل این است که نام خود را با حروف کوچک قرار دهید. به این ترتیب ، هنگام نوشتن آنها دوباره خطایی نخواهیم کرد.
اولین کسی باشید که نظر