La ایستگاه فضایی بین المللیl (ISS) یک مرکز تحقیقاتی و آزمایشگاه تفسیر فضایی است که چندین انجمن بین المللی در آن همکاری و فعالیت می کنند. مدیران آژانس‌های فضایی آمریکا، روسیه، اروپا، ژاپن و کانادا هستند، اما خدمه‌ای از ملیت‌ها و تخصص‌های مختلف را برای مدیریت و راه‌اندازی سخت‌افزار ارائه شده گرد هم می‌آورد.
در این مقاله قصد داریم هر آنچه که باید در مورد ایستگاه فضایی بین المللی و اهمیت آن بدانید را به شما بگوییم.
ایستگاه فضایی بین المللی
این خدمه وظایف پیچیده عملیات را انجام می دهند تاسیسات ساخت و ساز، امکانات پردازش و پشتیبانی راه اندازی، راه اندازی چندین وسیله نقلیه پرتاب، انجام تحقیقات، و ساده سازی فناوری و امکانات ارتباطی.
مونتاژ ایستگاه فضایی بین‌المللی با پرتاب ماژول کنترل روسی زاریا در 20 نوامبر 1998 آغاز شد که یک ماه بعد به هاب یونیتی ساخته شده در ایالات متحده متصل شد، اما به طور مستمر مطابق با نیاز سازگار و گسترش یافته است. در اواسط سال 2000، یک ماژول Zvezda ساخت روسیه اضافه شد و در نوامبر همان سال، اولین گروه ساکن، متشکل از مهندس هوافضای آمریکایی ویلیام شپرد و مهندس مکانیک روسی سرگئی کریکالف و سرهنگ یوریگی چنکو وارد شدند. نیروی هوایی روسیه از آن زمان، ایستگاه فضایی شلوغ بوده است.
این بزرگترین ایستگاه فضایی است که تاکنون ساخته شده است و همچنان در مدار جمع می شود. وقتی این انبساط به پایان برسد، سومین جرم درخشان در آسمان پس از خورشید و ماه خواهد بود.
از سال 2000 سال فضانوردانی که به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌رسند تقریباً هر شش ماه یکبار به دور خود می‌چرخند. آنها با یک شاتل فضایی از ایالات متحده و روسیه به همراه تجهیزات نجات وارد شدند. سایوز و پروگرس از پرمصرف ترین کشتی های روسی برای این اهداف هستند.
اجزای ایستگاه فضایی بین المللی
ساخت قطعات ایستگاه فضایی آسان نیست. انرژی آن توسط پنل های خورشیدی تامین می شود و توسط مداری خنک می شود که گرما را از ماژول ها، فضاهایی که خدمه در آن زندگی و کار می کنند، دفع می کند. در طول روز، دمای هوا به 200 درجه سانتیگراد می رسد، در حالی که در شب تا -200 درجه سانتیگراد کاهش می یابد. برای این کار، دما باید به درستی کنترل شود.
از خرپاها برای پشتیبانی از پانل های خورشیدی و سینک های حرارتی استفاده می شود و ماژول هایی که به شکل کوزه یا کره هستند توسط "گره ها" به هم متصل می شوند. برخی از ماژول های اصلی عبارتند از: Zarya، Unity، Zvezda و Solar Array.
چندین آژانس فضایی بازوهای رباتیکی را برای مانور و جابجایی محموله های کوچک و همچنین بازرسی، نصب و تعویض پنل های خورشیدی طراحی کرده اند. معروف‌ترین آنها دستگاه تلمنیپلاتور ایستگاه فضایی است که توسط یک تیم کانادایی ساخته شده است. که به دلیل اندازه 17 متری خود متمایز است. دارای 7 مفصل موتوردار است و می تواند بارهای سنگین تر از حد معمول را مانند بازوی انسان (شانه، آرنج، مچ دست و انگشتان) تحمل کند.
فلزات به کار رفته در سرتاسر ساختار ایستگاه فضایی در برابر خوردگی، گرما و تشعشعات خورشیدی مقاوم هستند، بنابراین کاملاً جدید نیستند و در تماس با عناصر فضایی گازهای سمی از خود خارج نمی کنند.
نمای بیرونی ایستگاه فضایی حفاظت ویژه ای در برابر برخوردهای کوچک اجرام فضایی مانند ریزشهاب سنگ ها و زباله ها دارد. ریزشهاب سنگ‌ها سنگ‌های کوچکی هستند که معمولاً کمتر از یک گرم هستند که بی‌ضرر به نظر می‌رسند. اما به دلیل سرعتی که دارند، بدون این محافظ می توانند به سازه ها آسیب جدی وارد کنند. به همین ترتیب، پنجره ها دارای محافظ ضد ضربه هستند زیرا از 4 لایه شیشه ای به ضخامت 3 سانتی متر تشکیل شده اند.
پس از تکمیل، ISS وزن کلی حدود 420.000 کیلوگرم و طول 74 متر خواهد داشت.
کجاست؟
مرکز تحقیقات در ارتفاع 370-460 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد (تقریبا فاصله واشنگتن دی سی تا نیویورک) و با سرعت خیره کننده 27.600 کیلومتر بر ساعت حرکت می کند. این بدان معناست که ایستگاه فضایی هر 90-92 دقیقه به دور زمین می چرخد، بنابراین خدمه 16 طلوع و غروب خورشید را در روز تجربه می کنند.
این ایستگاه فضایی با شیب 51,6 درجه به دور زمین می چرخد.، به آن اجازه می دهد تا 90 درصد از مناطق پرجمعیت را پوشش دهد. از آنجایی که ارتفاع آن خیلی زیاد نیست، در آن زمان با چشم غیر مسلح از روی زمین قابل مشاهده است. در وب http://m.esa.int می توانید مسیر آن را در زمان واقعی دنبال کنید تا ببینید آیا نزدیک منطقه ما است یا خیر. هر 3 روز یک بار از یک مکان عبور می کند.
زندگی ایستگاه
اطمینان دادن به خدمه از ابتدا تا انتها کار آسانی نیست زیرا خطرات زیادی از سفر فضایی گرفته تا شرایط سلامتی پس از گذراندن زمان در فضا وجود دارد. با این حال، جابجایی ها می تواند به فضانوردان کمک کند تا از خطرات بیشتر جلوگیری کنند.
به عنوان مثال، کمبود جاذبه روی عضلات، استخوان ها و سیستم گردش خون فرد تأثیر می گذارد. دلیل اینکه اعضای خدمه مجبورند 2 ساعت در روز ورزش کنند. تمرینات شامل حرکات پا شبیه دوچرخه، حرکات بازو مانند پرس نیمکت و همچنین ددلیفت، اسکات و غیره است. تجهیزات مورد استفاده کاملاً با شرایط فضا سازگار است، زیرا باید به خاطر داشت که وزن در فضا با وزن روی زمین متفاوت است.
برای داشتن یک خواب خوب، چند روز سازگاری لازم است. این مهم است تا اعضای خدمه توجه لازم را برای عملیات و تصمیم گیری داشته باشند. فضانوردان به طور متوسط بین شش تا شش ساعت و نیم می خوابند و به یک جسم غیر شناور متصل می شوند.
فضانوردان دندان‌های خود را مسواک می‌زنند، موهای خود را می‌شویند و مانند بقیه به دستشویی می‌روند، اما این کار به آسانی خانه نیست. بهداشت خوب دندان با مسواک زدن منظم شروع می شود، اما از آنجایی که سینک وجود ندارد، باقیمانده آن را نمی توان تف کرد، بنابراین برخی افراد ترجیح می دهند آن را ببلعند یا روی حوله بیندازند. حوله ها مدام عوض می شوند و از مواد نازک اما جاذب ساخته شده اند.
شامپوهایی که استفاده می کنند نیازی به آبکشی ندارند و آبی که برای بدن استفاده می کنند با حوله تمیز می شود زیرا کمبود جاذبه باعث می شود که مایع به جای افتادن روی زمین، به صورت حباب به پوست بچسبد. برای رفع نیازهای فیزیولوژیکی خود از قیف مخصوص متصل به فن مکنده استفاده می کنند.
رژیم غذایی که آنها رعایت می کنند خاص است، مانند روی زمین از آن لذت نمی برند، زیرا در این صورت کام کوچکتر می شود و به شکل دیگری بسته بندی می شود.
همه چیز در ایستگاه فضایی کار نیست. تعداد کمی از مردم می دانند که فضانوردان نیز فعالیت هایی برای جلوگیری از خستگی و استرس دارند. شاید نگاه کردن به بیرون از پنجره و نگاه کردن به زمین کافی باشد، همانطور که افراد کمی انجام می دهند، اما 6 ماه زمان زیادی است. آنها می توانند فیلم تماشا کنند، به موسیقی گوش دهند، بخوانند، کارت بازی کنند و با عزیزانشان ارتباط برقرار کنند. کنترل ذهن مورد نیاز برای کار طولانی مدت در ایستگاه فضایی یکی دیگر از جنبه های احتمالی فضانوردان است.
امیدوارم با این اطلاعات بتوانید در مورد ایستگاه فضایی بین المللی و ویژگی های آن اطلاعات بیشتری کسب کنید.
اولین کسی باشید که نظر