Jeste li ikad čuli iz pluća planete, misleći na Amazonu ili druge zelene površine planete. Ta se područja nazivaju plućima, a odnose se na sposobnost apsorpcije CO2 sa planete i na taj način doprinose čistijoj i zdravijoj životnoj sredini za sva živa bića.
Jedno od pluća ove planete se nalazi u Atlantska regija oko Tropskog raka. Ovo pluća je okeansko područje koje oslobađa planetu od velikog dijela emisije CO2 koju uzrokuju ljudi. Da li je prestao sa radom u proljeće 2010?
Pluća Atlantika
Okeani mogu doseći apsorbiraju velike količine CO2 koje emitiramo u našim industrijskim aktivnostima i uklonimo ga iz ciklusa, utapajući ga u žedne. Postoji globalna ravnoteža ugljenika u kojoj se, kada u atmosferi ima puno ugljenika, teži rastvaranju u vodi okeana. Koji je problem sa ovom pojavom? Kada se previše okeana ugradi u okeane, oni se zakisele i posljedično imaju brojne negativne utjecaje na morsku floru i faunu. Najpoznatiji slučaj je izbjeljivanje koraljnih grebena.
Pa, studije provedene na apsorpciji CO2 oceanima procjenjuju da su oni sposobni apsorbirati između 40 i 50% cjelokupnog ugljičnog dioksida koji su ljudske aktivnosti emitirale od industrijske revolucije. Ovaj motor koji pomaže osloboditi planetu od toliko CO2 takođe ima krhku ravnotežu koja u velikoj mjeri ovisi o globalnim temperaturama.
Postoje studije koje upozoravaju da pola vijeka da ta morska pluća koja nas oslobađaju tih stakleničkih plinova i smanjuju ozbiljne posljedice i posljedice na klimu gube na snazi. Časopis Naučni izvještaji, grupe Nature, objavljeno 30. januara 2017. godine, studija koja upozorava na to u kojoj mjeri porast temperatura izazvan prirodnim fenomenima i čovjekom može prouzrokovati da okeani pređu iz pročišćavanja atmosfere u njeno opterećenje više stakleničkih plinova.
Šta se dogodilo u proljeće 2010?
Zbog povećanja emisije stakleničkih plinova u atmosferu, globalne temperature ne prestaju rasti iz godine u godinu. Ova regija Atlantika poznata kao morska pluća igra fundamentalnu ulogu: sjeverna ekvatorijalna struja i ona Kanarskih ostrva, dva od elemenata okeanske vijuge koja regulira klimu u tom području.
Međutim, u proljeće 2010. ovo pluće je prestalo raditi zbog velikog porasta temperatura zbog posljedica koje je ostavio intenzivan fenomen El Niño 2009. godine. Kada u proljeće 2010. godine nije radio, prestao je apsorbirati oko 420 miliona tona CO2, tj. 30% ukupnih emisija stakleničkih plinova.
U proljeće 2010. godine, efekti El Niño-a i višedecenijske oscilacije Atlantika doveli su do temperature površine okeana u tom području do poraste za 3,4 stepena iznad normale te da se brzina vjetrova promijenila, što je poremetilo dva mehanizma koji reguliraju apsorpciju CO2.
Kao rezultat ove pojave, mehanizam okeanskog pluća privremeno se srušio, zbog čega nije mogao apsorbirati 29 miliona tona CO2 između februara i maja. Takođe treba spomenuti da je u proljeće 2010 U atmosferu je ispušteno 1,6 miliona tona stakleničkih plinova.
Regije u kojima je došlo do velikih promjena
Najznačajnije promjene bile su koncentrirane u regiji sjeverne ekvatorijalne struje. Na tom je području okean tih mjeseci emitirao u atmosferu oko 1,2 miliona tona CO2, kada je normalno da apsorbira 22,4 miliona.
Trend povećanja globalnih temperatura je zagrijavanje površinskih voda okeana. To uzrokuje porast intenziteta i učestalosti ekstremnih vremenskih događaja. To može ugroziti sposobnost ovog pluća da smanji efekte CO2 i apsorbuje ih.